मोत्याचं दान

साद मनास घालते

आठवण पावसाची

कशी सांगावी महती

अनमोल दिवसाची

भर उन्हात एकदा

मेघ दाटून रे आले

गारव्यात सुखावून

भावनांचे गीत झाले

स्पर्श पहिल्या थेंबाचा

आहे माझ्या स्मरणात

दवबिंदू जाणिवांचा

आहे स्मृती कोंदणात

बरसता भाव सरी

चिंब झाले तनमन

गंधाळता मनधरा

गवसले शब्द धन

आंतरिक आनंदाची

मग रचली कविता

विसरून भान सारे

जणू वाहते सरिता

दुःख ओसरून तेंव्हा

दान मोत्याचं लाभलं

नवं चैतन्यात सखे

मन माझं निवळलं