ଅଂଶୁଘାତ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ନିଦାଘେ

  ଜଳୁଛି ଜୀବନ

  ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗେ ପ୍ରାଣ,

ପଶୁପକ୍ଷୀ କୀଟ

 ଦ୍ରୁମ ମହାଦ୍ରୁମ

 ଜଳାଏ ରବି କିରଣ l

ତାତିଲା ଝାଞ୍ଜିରେ

  ଦେହ ଯାଏ ସିଝି

  ବ୍ୟାକୁଳେ ଜୀବ ଜଗତ,

ଅଂଶୁଘାତ ଭୟ

 କରଇ ଅଥୟ

 ମନରେ ସଞ୍ଚରେ ଭୀତ l

ଆକାଶୁ ବରଷେ

 ଡହ ଡହ ଖରା

  ତାତି ଯାଏ ମାଟି ମାଆ,

ଥଣ୍ଡା ଟିକେ ପାଇଁ

  ସଭିଏଁ ବ୍ୟାକୁଳ

  ବରଷା ଏକା ହିଁ ସାହା l

ବାହାରକୁ ଗଲେ 

  ଛତା, ଜୋତା, ଟୋପି

  ପାଣି ବୋତଲଟେ ଧର,

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ସମୟେ

   ଖରାର ପ୍ରାବଲ୍ୟ

   ନିରାପଦ ଆମ ଘର l

ଓଦା ଗାମୁଛା ଟେ

  ସାଥେ ଧରିଥିବ

  ପୋଛୁଥିବ ଦେହ ହାତ,

ଅବଶ ଲାଗିଲେ

  ଦେହ ଥରିଗଲେ

  ଚିକିତ୍ସା କର ତୁରନ୍ତ l

ଅମୁଲ୍ୟ ଜୀବନ

  ଜାଣିଥିବ ଧନ

    ହରିଗଲେ ଯିବ ଦୁରେ,

ଲକ୍ଷେ ତପସ୍ୟାରେ

   ଆସିବନି ଫେରି

  ପିଣ୍ଡ ଛାଡି ଦେଲେ ଥରେ l

ଅବହେଳା ଜମା

  କରିବନି ବନ୍ଧୁ

  ଗ୍ରୀଷ୍ମର ନିଷ୍ଠୁର ନୀତି,

ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧି

 ଉଦ୍ଧାର କରିବ

  ନଥିବ ମନରେ ଭିତ୍ତି l

ସବୁ ବରଷ ତ

  ଏମିତିକା ହେବ

  ନିଜ କଲା କର୍ମ ପାଇଁ,

ଜଙ୍ଗଲ ସୁରକ୍ଷା

  ଜଗତର ରକ୍ଷା

  ମଣିଷ ବୁଝିଲା ନାହିଁ l

ସତର୍କ ରହିବା

  ସଜାଗ ରହିବା

  କରାଇବା ସଚେତନ,

ପ୍ରକୃତି ନିୟମ

 କରିବା ସମ୍ମାନ

  ଖୁସିରେ କାଟିବା ଦିନ l

ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ବୃକ୍ଷ

  କୀଟ ପତଙ୍ଗରେ

  ରଖିଥିବା ଦୟାଭାବ,

ସଭିଏଁ ଆମର

କରନ୍ତି ଉପକାର 

   କର ଥରେ ଅନୁଭବ l

ବୃକ୍ଷ ଥିଲେ ସିନା

  ଉତ୍ତାପ ଶୋଷିଣ

  ଦିଅନ୍ତା ଶୀତଳ ଭରି

ନିଜ ହାତେ ନିଜ

   ପ୍ରାଣ ଘାତି କର୍ମ

   କିଏ ପାରିବ ଉଦ୍ଧରି ।।