ନିଦାଘ

ଅସହ୍ୟ ନିଦାଘ

  ଉତ୍ତପ୍ତ ଝାଞ୍ଜିରେ

    ଦେହ ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ସିଝି

ଆକାଶୁ ଖସୁଛି

  ଅଗ୍ନିର ବରଷା

    ଶୁଷ୍କ ଚତୁଃର୍ଦିଗ ଆଜି l

ଆମ୍ବତୋଟା ମାଳେ

   ଗାଉନି କୋଇଲି

     ପଞ୍ଚମ ତାନରେ ଗୀତ

ବୈଶାଖୀ ପବନ

  ଜାଳିଦିଏ ମନ

    ପ୍ରାଣ ହୁଏ ଆତଘାତ l

ଖାଆଁ ଖାଆଁ ଲାଗେ

   ଶୂନ ଶାନ ସବୁ

     ପୁର ପଲ୍ଲୀ ଓ ନଗରେ 

ଅଂଶୁଘାତ ଭୟେ

   ଆଶ୍ରୟ ଲୋଡ଼ନ୍ତି

     ସର୍ବେ ନିଜ ନିଜ ଘରେ l

ଅତି ଦରକାର 

  ନହେଲେ ଯାଅନି 

    ବାହାରକୁ ଅଯଥାରେ 

ଗଲେ ସାଥେ ରଖ 

   ଛତା ଜୋତା ପାଣି 

     ଓଦା ଗାମୁଛା ମଥାରେ l

 ପଇଡ଼ ସର୍ବତ

   ତରଭୁଜ ସାଥେ

     ଆଖୁରସ ଘୋଳଦହି 

ଓଡିଆ ପଖାଳ

   ତାତି କରେ ଦୂର

     ସ୍ୱାଦର ଉପମା ନାହିଁ l

 ହସୁଛି ପ୍ରକୃତି

   ବିଦ୍ରୁପର ହସ

     ଦେଖି ମାନବର ବ୍ୟଥା

ଆପଣା ହସ୍ତରେ

   ଲେଖିଛି ମଣିଷ 

     ପ୍ରଳୟର ମହାଗାଥା l

ବିକାଶ ନାଆଁରେ

   ବିନାଶ କରୁଛି

     ଜଙ୍ଗଲ କରୁଛି ନାଶ

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ କୀଟ

   ପତଙ୍ଗ ବିଲୁପ୍ତ

     ନାହିଁ ମନେ ଅବଶୋଷ l

କଳକାରଖାନା

  ଗାଡି ଧୂଳି ଧୂଆଁ

     ପବନ ଜହର ସମ

ନାନା ରୋଗ ବ୍ୟାଧି

   ଆସୁଛି ତ ମାଡି

     ଜୀବନ ଲାଗେ ବିଷମ l

ଆଷାଢ଼େ ବରଷା

   ଝରୁନି ଲାଜେଇ

     ଅସରା ଅସରା ପାଣି

ଝିଙ୍କାରୀ ଗାଉନି

   ସଞ୍ଜୁଆ ଲଗନେ

     ତୋଳି ବିରହ ରାଗିଣୀ l

ଆକାଶ ଛାତିରେ

   ଆଲୋକ ଦୀପାଳି

     ଜାଳୁନି ଖଦ୍ୟୋତ ବସି

ବସନ୍ତ ମହକେ

  ମହକୁନି ଆଉ

     ଉପବନେ ପୁଷ୍ପ ରାଶି l

ବଦଳି ଯାଇଛି

   ପ୍ରକୃତି ନିୟମ

      ହଜିଛି ତା ମାଧୁରୀମା

ନିରବରେ ଝୁରେ

  ସ୍ମୃତିକୁ ଉଖାରେ

     ପୂରୁବ ଶୋଭା ସୁଷମା l

ପୃଥିବୀ ଆକାଶ

   ଶାଶ୍ୱତ ସମ୍ପର୍କ

     ନିଦାଘ ସାଜିଲେ ଅରି

ପୃଥିବୀ ଯନ୍ତ୍ରଣା

   କରିବାକୁ ଉଣା

     ବର୍ଷା ପଡୁଥିଲା ଝରି l

ନିଦାଘ ଆସିଛି

   ପ୍ରକୃତି ରୂଷିଛି

     କ୍ରୋଧ ଅଗ୍ନି ସମ ଲାଗେ 

ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଡାକେ

   ପ୍ରତିଟି ଜୀବନ

     ହାହାକର ଚତୁଃର୍ଦିଗେ l

ହୁଅ ସଚେତନ

   ହେ ନର ଅଧମ

     ବୃକ୍ଷ ଆମ ଆପଣାର

ତା ଲାଗି ଜୀବନ

   ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ

      ତା ବିନା ସବୁ ଅନ୍ଧାର l

ଜଳୁଛି ଜଗତ

   ସାହା ଜଗନ୍ନାଥ

     ପତିତପାବନ ହରି

ମାରିବା ତାରିବା

   ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ସବୁ

     ଦିନ ବନ୍ଧୁ ଦଇତାରୀ l