ବାପାଙ୍କ ପାଇଁ ଶୋକବାର୍ତ୍ତା

ବାପା ଯେତେବେଳେ ଚାଲିଗଲେ , 

ଟେବୁଲ୍ ଉପର କାଗଜ ଗଦାରେ କିଛି 

ଧୂଳି ବସିଗଲା । 

ପଛରେ ଛାଡ଼ିଗଲେ କିଛି 

ଋଣ ଓ ଅବିବାହିତ ଝିଅ , ମୋ' ଭଉଣୀ

ଗୋଟେ ବିଛଣାରେ ମୁତିବା ଛାଡି ନଥିବା ତାଙ୍କ ନାତି - 

ଦିନେ ଆଠଣିଟିଏ ଟସ୍ ପକାଇ, 

ବାପା ଯାହାର ନା' ଦେଇଥିଲେ ଲାଞ୍ଜ ( ଟେଲ୍ ) ।

ବାରି ପଟର ବଙ୍କା ନଡ଼ିଆ ଗଛ ପରି, 

ଆମ ଘର ବି ନଇଁ ପଡିଲା, ବାପା ଗଲାପରେ, 

ଆଗକୁ ବଢୁଥିବା ସମୟର ବୋଝରେ । 

ଏକ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଥିବାରୁ 

ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜଳା ହୋଇଥିଲା 

ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ମଶାଣିରେ । 

ବଂଚି ଥିଲା ବେଳ ପରି , ସେ ଜଳୁଥିଲେ ଦୁଇ ପଟରୁ । 

ଦୁଇ ଆଖିର ପୁତୁଳା ସମାନ ଭାବରେ ପାଉଁଶ ହୋଇଗଲା, 

ଟିକିଏ ବି ଏପାଖ ସେପାଖ ହୋଇ ନଥିଲା ; 

କାରଣ ଜୀବନ ସାରା ସେ ସଭିଙ୍କୁ 

ସମାନ ଭାବେ ଦେଖୁଥିଲେ ।

  

ମେରୁ ହାଡ଼ ଜଳିଲା , ଖପୁରି ବି ଜଳିଲା । 

କିଛି ଅଧା ଜଳା ହୋଇ ରହିଗଲା ପୁଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ -

ସତର୍କ ଭାବରେ ଉଠାଇ, ଦଶ କର୍ମ ପରେ,  

ପୁରୋହିତ କହିବା ମୁତାବକ ଫିଙ୍ଗି ଦେବାକୁ ପଡିଲା,  

ପୂର୍ବ ଦିଗକୁ ଚାହିଁ , 

ଯେଉଁଠି ତିନୋଟି ନଦୀ ଏକାଠି ମିଶିଛନ୍ତି । 

ପରେ, ସମାଧିଟିଏ ତିଆରି କରି ଏକ ମାର୍ବଲ ଫଳକରେ, 

ପୁରା ନାମ ସହିତ ଦୁଇଟା ତାରିଖ ଲେଖା ହେଲା,  

ତାଙ୍କ ଆବିର୍ଭାବ ଓ ତିରୋଧାନର !   

ବନ୍ଧନୀ ଭିତରେ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱ କାଳ,

ନାମ ଆଗକୁ କମା ଦେଇ ତାଙ୍କ ପରିଚୟ, 

ଏ ସବୁ ଲେଖିବା ଜରୁରୀ ଥିଲା ସ୍ମୁତି ଫଳକରେ ।

 

କିନ୍ତୁ ଲେଖା ହୋଇ ନ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଜନ୍ମର ଇତିହାସ -

ସିଜରିଆନ୍ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲେ ସେ ଏକ ଉଚ୍ଚ ପରିବାରରେ, 

ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା ତାଙ୍କର ହାର୍ଟ୍ ଫଲୀଉର୍ ରେ ; 

ଗାଁ ହାଟର ଚକରା ତନ୍ତୀର ଲୁଗା ଦୋକାନ ନିକଟରେ । 

କିଛି ଦିନ ପରେ କେହି ଜଣେ କହିଲା -

ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଖବର ଲୋକାଲ୍ ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରରେ ବାହାରିଥିଲା; 

ଦୁଇ ଧାଡି ଭିତର ପୃଷ୍ଠାରେ । 

ଯାହା ମୁଁ ବିକି ଦେଇଥିଲି କିଲୋ ଦଶ ଟଙ୍କାରେ,

ପୁରୁଣା ପେପର୍ ବିକାଳିର ଦଣ୍ଡିରେ ଚାରି ସପ୍ତାହ ତଳେ । 

ଠୁଙ୍ଗା ହୋଇ ପେପର୍ ସବୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ 

ଗ୍ରୋସରୀ ଦୋକାନକୁ,  

ଯାହା ଭିତରେ ମୁଁ କିଣି ଆଣିଥିଲି ଲୁଣ, ପୋସ୍ତକ ଓ ଗୁଡ ।  

ଶେଷରେ ଏକ ଠୁଙ୍ଗା ଭିତରେ ମୁଁ ପଢ଼ିଲି, 

ଛପା ହୋଇଥିବା ମୋ ବାପାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଖବର ।

କେହି ଜଣେ ବଦାନ୍ୟ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୋ ବାପାଙ୍କ 

ପରିଚୟ ଦେଲା ପରେ, ଶୋକ ବାର୍ତ୍ତାଟିଏ ଲେଖିଥିଲେ । 

ବାପା ଛାଡି ଯାଇଥିଲେ ମୋ ପାଇଁ -

ଏକ ଲୁହ ଶୁଖିଯାଇଥିବା ପରିବର୍ତ୍ତିତ ମା'

ଓ ଏକାଧିକ ବାର୍ଷିକ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କର୍ମ ।