କାଳବୈଶାଖୀ

ଅତି ହିଁ, ପ୍ରଚଣ୍ଡ, ପ୍ରଖର,   ପଡେ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ,

କଷ୍ଟକର ଅତି, ହେଉଛି,     ଦିଏ ବଡ଼ କଷଣ ।

ବୁଝି ହୁଏ ନାହିଁ,କାରଣ,   କିମ୍ପା ହେଉଛି ଏହା

ଯୁଦ୍ଧ ବିଭୀଷିକା,ବିଶ୍ବର,   କିବା କାରଣ ତାହା ।

କୋଇଲି,ମଧୁର, ଚିତ୍କାର,  ଭଲ ଲାଗେନି କିଛି,

ଚହଳ, ପହଳ, ନାହିଁ ଟି,    ଜନ ଶୂନ୍ୟ ଦିଶୁଛି ।

ଗରମ, ପବନ, ବହୁଛି,    ଦେହ ତାତି ଉଠୁଛି,

ଚାହିଁ ହୁଏ ନାହିଁ, ଆକାଶ,  ଅଗ୍ନି ପିଣ୍ଡ ଦିଶୁଛି ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କର ,ବିକଳ,     ନିତି କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଭୁଛି,

ଗ୍ରୀଷ୍ମର,ତାଣ୍ଡବ,ଏବର୍ଷ,      ଅତି କଷ୍ଟ ଦେଉଛି ।

ରାଷ୍ଟ୍ରର,ପାପର, ଭାରକି,     କିବା ପାପ କାରଣ,

ଜୀବନ, ଦେଖିନି,ଏପରି,     ତପ୍ତ ରବି କୀରଣ ।

ତାତିଲା, ଲୁହାର,ସଦୃଶ୍ୟ,  ଦିଶେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବତା,

ଅଗ୍ନି ବୃଷ୍ଟି ପରି,କିରଣ,    ଦେଉ ଅଛିଟି ବ୍ୟଥା ।

କାଳବୈଶାଖୀଟି,ଏହୁରେ,    କରୁ ଅଛି ବ୍ୟଥିତ,

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କର, ଭିଆଣ,     ସହିବାକୁ ହେବତ ।