କବି ତୁମେ

କବି ତୁମେ ରହ ନ୍ଯାୟ ର ସହିତ

କର ତୁମେ ସମାଜର ହିତ |

ଅନ୍ୟାୟ ଯେତେ ବଡ଼ ଥାଉ

ନ୍ୟାୟର ପଥେ ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶ ନ ଥାଉ |

ତୁମେ ଯବାନ୍ ପରି ତୁମରି କଳମକୁ ଅସ୍ତ୍ର କର

ଦେଶରୁ ସ୍ବେଚ୍ଛାଚାରିତାକୁ ଲୋପ କରିବା ପାଇଁ ତୁମେ ତୁମ ଅସ୍ତ୍ର ଧର |

ତୁମେ ନିଜ ଅସ୍ତ୍ରକୁ ଅନ୍ଯାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ କଲେ ଉପଯୋଗ

କରିବ ତୁମେ ଜୀବନ ଗଲା ପରେ ଅମରତ୍ବର ଭୋଗ |

ତୁମେ ଅମର ରହିବ ତୁମରି କୃତି ମଧ୍ୟେ 

ତୁମେ ବାରମ୍ବାର ଜନମ ହେଉଥିବ ଯେବେ ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧର କବିତା ପଢ଼ିବେ ଲୋକେ

ସେବେ ତୁମେ ବଞ୍ଚିରହିବ ତାଙ୍କରି ସ୍ବାର୍ଥ ଆଗେ |

ତୁମେ କେବେ ଧନ ସମ୍ମାନ ପ୍ରତି ନ ଦେବ ଧ୍ୟାନ

ତୁମେ ଯଦି ନ୍ୟାୟ ସହିତ ରହିବ ବାଣ୍ଟିବ ପ୍ରକୃତ ଜ୍ଞାନ |

କବି ତୁମେ ସଂସ୍କାର ଆଣିପାରିବ ସମାଜକୁ

କେବେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ନ ହୋଇ ତୁମେ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶନ କର ତାକୁ |

କବି ତୁମେ ଜଗତର ଗୁରୁ

ତୁମେ ଠିକ୍ ବାଟେ ଗଲେ ଏଇ ସମାଜ କିଛି ଶିଖିବ ତୁମ ଠାରୁ |