ମହୁମାଛିର ଆତ୍ମକଥା

ଏ ଫୁଲ ବଗିଚା ସେ ଫୁଲ ଗାଲିଚା

ବୁଲି ବୁଲି ରସ ତୋଳିଲି,

ଏମିତି ଜାଗାରେ ସଂଚୟ କରିଲି

କେତେ ହନ୍ତସନ୍ତ ହୋଇଲି l

କୋଉ ରସ ମିଠା କୋଉ ରସ ପିତା

ବାଛ ବିଚାର ନ କରିଲି,

କେଡେ ଯତନରେ ଫେଣା କରିଥିଲି

ଥୋପେ ରସ ମୁଁ ନ ଚାଖିଲି l

ମୋର ସଖା ବନ୍ଧୁ ଜଗି ରହୁଥିଲେ

କିଏ କାଳେ ନେଇ ଯିବ,

କିଏ କଣ ନେବ ମଣିଷ ପା ଅଛି

ସବୁତକ ଖାଇ ଯିବ l

କେତେବେଳେ ସତେ ନିଆଁ ହୁଳା ଦେଇ

ମାରିଦେଉଛନ୍ତି ଆମକୁ,

ଆମ ପରିଶ୍ରମ ଫଳ ବୋହି ନେଇ

ଧିକ୍ ନ କରନ୍ତି ମନକୁ l

ରସ ଖାଇ ଆମ ପେଟ ପୁରିଗଲେ

ଛାଡ଼ି ତ ଯାଆନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚୟ,

ସେହି ରସ ପାଇଁ ଆମ ଜୀବନ ନିଅନ୍ତି

ହେଇଯାନ୍ତି କେତେ ନିର୍ଦ୍ଦୟ l

ଆମେ ମରିଗଲେ ଲୋପ ପାଇଯିବୁ

ବଂଶର ହୋଇବ ନିପାତ,

ଆମର ତିଆରି ମହୁରସରୁ ଯେ

ଔଷଧ ହୁଅଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ l

ଶ୍ୱାସରୋଗ, କାଶ ସଂକ୍ରମଣ ରୋଗ

ହୋଇପାରେ ନିରାକରଣ,

ତୁଳସୀ ପତ୍ରରେ ଦୁଇ ଥୋପା ମହୁ

ଦେଇଥାଏ ନବ ଜୀବନ l