ସାଧାରଣ ନୁହେଁ ଏ ଉପହାର

ଶୁଣ ହେ ପିଲାଏ ଏକ କାହାଣୀ,

କାହାଣୀ ନୁହଁଇ ଏ ସତ୍ୟ ବାଣୀ।

ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ସମୟ କଥା,

ଆସିଥିଲେ ଗାନ୍ଧୀ ଦେବେ ବାରତା।

ବମ୍ବେ ସଭା ପାଇଁ ଥିଲା ଯୋଜନା,

ସଅଳ ଉଡିବ ଏଦେଶେ ବାନା।

ଆଶ୍ରମେ ଥାଆନ୍ତି ବାପୁ ସେଦିନ,

ବିଚଳିତ ଥିଲା କିମ୍ପାଇଁ ମନ ।

ପଚାରିଲେ ତାରେ କାକା ସାହେବ,

ରହିଲା କି' ତିଳେ କିସ ଅଭାବ ।

କହିଲେ, ଗାନ୍ଧିଜୀ ଶୁଣ ହେ କାକା

ପେନସିଲ କାହିଁ ମିଳେନି ଦେଖା ।

ଖୋଜିବାରେ ମୁହିଁ ରହିଛି ବ୍ୟସ୍ତ,

ଭଲ ନାହିଁ ତିଳେ ସେପାଇଁ ଚିତ୍ତ।

ଗାନ୍ଧୀ କଥା ଶୁଣି କହନ୍ତି କାକା,

ଏପାଇଁ ଶ୍ରୀମୁଖ ପଡିଛି ଫିକା ।

ସାଧାରଣ ଏକ ଦରବ ପାଇଁ,

ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ତୁମେ ହୁଅ କିମ୍ପାଇଁ ।

 ନେଇ ମୋ' ପେନସିଲ କର କାମ,

ପଛେ ଖୋଜି ଦେବି ଦରବ ତୁମ ।

ଏହା ଶୁଣି ଗାନ୍ଧୀ ଦେଲେ ଉତ୍ତର,

ସାଧାରଣ ନୁହେଁ ଏ ଉପହାର ।

ତବ ପାଇଁ ସିନା ଏ ଅତି ସାନ,

ମୋ'ପାଇଁ ଅଟଇ ଏତ ମହାନ ।

ଉପହାର ସାଥେ ବାଳକ ଶ୍ରଦ୍ଧା,

ଚିର ଦିନ ପାଇଁ ରହିଛି ବନ୍ଧା ।

ଭୁଲି କି' ହୋଇବ ଶରଧା ତାର,

ଯତନେ ଦେଇଛି ଯେ' ଉପହାର ।

ଏହା କହି ଗାନ୍ଧୀ ଖୋଜିଲେ ପୁଣି,

କେତେ ଖୁସି ହେଲେ ପାଇବା କ୍ଷଣି ।

ଉପହାର ବଡ଼ ହେଉ କି ସାନ,

ସାଦରେ ସଭିଏଁ କର ଗ୍ରହଣ ।

ଉପହାର ସାଥେ ବନ୍ଧା ଶରଧା,

ଦିଅ ନାହିଁ ତାରେ ତିଳେ ବି ବାଧା ।