ସମୟ କି

ଅସଂଖ୍ୟ ଡିସେମ୍ବର 

ଏଠି ତାରାମୟ !

ସେମାନଙ୍କ ପରିଚୟ 

ପାଇସୁଦ୍ଧା 

ତଥାପି ଵି ମୁଁ !!

ଜାନୁୟାରୀର ଯୌବନକୁ ଧରି

ଖୁବ୍ ଉନ୍ମାଦିତ, ଉଲ୍ଲସିତ !

କେତେ ନିର୍ବୋଧ ସତେ

ଏ ମାୟା ଵିଜଡିତ ମନୁଷ୍ୟ 

ଏତେ ଦୁଃଖ , ଯନ୍ତ୍ରଣା , ପ୍ରତାରଣା 

ଭିତରେ ବି

ଖୁବ୍ ଗ୍ରାସିଛି ମୋହ 

ଏବେ ଯାଏଁ ଉଦୟ 

ହୋଇନି ଚୈତନ୍ୟ  

ବେଳ ଵୁଡି ସଞ୍ଜ ହେଲାଣି 

ପୁଣି ସେଇ ଅନ୍ଧାରକୁ ଆବୋରିନେଵାକୁ ଉଦ୍ୟତ ସେ  

ଭୂଲିଛି ଧର୍ମ , ଭୂଲିଛି କର୍ମ 

ଯେତେ ସଵୁ ଶାସ୍ତ୍ର ପ୍ରଣୋଦିତ 

ନୀତି ନିୟମ , ପିତାମାତା ସେଵା 

ତ୍ୟାଗ , ତିତିକ୍ଷା  

ବାହ୍ୟ ଚାକଚକ୍ୟରେ 

ପାଶୋରିଯାଇଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା 

ଫେରିବାର ସମୟ ହେଲାଣି ପଛେ 

ସେ ତା'ର ଆସିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ 

ବିଷୟରେ ଏଵେ ଵି ଅନଭିଜ୍ଞ  

ହେ ନର ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ 

ତୁମ ଚିନ୍ତାଧାରା 

କେଡେ ହୀନ ଆଉ ନଗଣ୍ୟ  

ହଁ ! ହଁ !

ତୁ ଵି ବଢ ଛିଡିଵୁ ଦିନେ 

ଏ ଅସ୍ପଷ୍ଟ କ୍ଷୀଣ ସ୍ଵର

 କାହାର ?

 ସମୟ କି ?