ସମୟର ଆହ୍ୱାନ

ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ

ଉଠରେ ଜନତା ଉଠ

କେତେ ବା ସହିବୁ ପାହିଲାଣି ରାତି

କରନାହିଁ ଆଉ ମଠ ।

ଜାଗରିତ ହୁଅ ଏକତ୍ରିତ ହୁଅ

ଶକ୍ତିକୁ କରି ଠୁଳ

ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧେ ସଂଗ୍ରାମ କର

ଦେଖାଇ ନିଜର ବଳ ।

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମଣିଷ ରକ୍ତରେ

ଦାନଵ ଖେଳୁଛି ହୋଲି

ଚିରିଦିଅ ତାର ଦାମ୍ଭିକ ବକ୍ଷ

ନଦେଖନ୍ତୁ ଆଉ କାଲି ।

ପ୍ରତିହତ କର ସୈତାନି ଶକ୍ତି

ଫୁଟାଇ ଅଧରେ ହସ

ତୁଟିଯାଉ ଏଠି କଳସ କାଳିମା

କୁଶକ୍ତିର ହେଉ ନାଶ ।

ମୁକ୍ତ ମଳୟ ସଞ୍ଚରି ଯାଉ

ଭୁଭୁକ୍ଷୁର ଚତୁର୍ପାଶ୍ୱେ

ଭରି ଯାଉ ପେଟ ମୁଠାଏ ଅନ୍ନରେ

ନରହୁ ସେ ଉପବାସେ ।

ନଦେଖୁ ସେ କେବେ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ଆଉ

ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁରେ ତା'ର

ନଶୁଣୁ କର୍ଣ୍ଣରେ ନିରୀହ ନିନାଦ

ହା-ଅନ୍ନର ଚିତ୍କାର ।

ଉତଫୁଲ୍ଲିତ ହେଉ ସାମଗ୍ରିକ ସତ୍ତା

ଦେବଭୂମି ହେଉ ଦେଶ

ବେଦନା ବିଭୋର ଜୀବନର ସ୍ୱର

ଅକାଳେ ନହେଉ ନାଶ ।