मोरपीस तुझ्यातल्या माझं...

काहीतरी जमत कुठूनतरी येत ,

क्षणात अलगद आपलंस करतं .

वाराही टोचतो बोचरा होतो ,

मोरपीस हळूच फुलवून जातो .

हवीहवीशी नाती गुंफून जातात ,

प्रेमाच्या धागयात अलगद अडकतात .

वळणा वळणाने आठवणींची

सर बरसू लागते ,

उमजलेल्या क्षणांना 

आठवू लागते .

ती ओळखीची नजर दिसू लागते ,

का होतात भास हे जाणवू लागते .

कळत नसतं उमजत नसतं ,

का होतं असं

सांगणार ना कुणी भेटतं .

उडवतो जसा वारा ,

त्या वाळूच्या कणांना ,

तसे उडू  लागते मन ,

त्या हृदयीच्या  गाभाऱ्यात .

कळीचे उमलणे आपलेच कसे ,

मनही इतके त्यापुढे

मोकाट भासे .

ना थारा त्या मनाचा ,

ना भरवसा त्या क्षणांचा ,

तरीही तुटतो जीव

त्याला आपलेसे करताना .