वारा
वारा
मन धावता धावता
सागराच्या भेटी जाई
आनंदाच्या भरामधे
लाटा अंगावर घेई
सागराच्या किनार्याशी
वारा सोसाट्याचा सुटे
शुभ्र पांढऱ्या लाटांना
वारा एकांतात भेटे
देहभान विसरून
वारा बोलतो एकटा
नाही ऐकायला कोणी
किनार्यावर दुकटा
भेट सरता सरता
वारा गोंधळून जाई
विरहात पापण्यांना
लागे झरायची घाई
इवल्याश्या आनंदाने
मन भारावून जाते
समाधानाचे ते क्षण
काळजात झोके घेते