କାଳବୈଶାଖୀ

ଆକାଶରୁ ନିଆଁ ବରଷା ହେଉଛି

ନିଆଁ ଝୁଲେ ଜଳୁଛି ଏ ପୃଥିବୀ

ସବୁଜ ଧାରା ଯେ ବିବର୍ଣ୍ଣ ହେଲାଣି

ନିଜଘର ନିଆଁ ନ ହୁଏ ସହି ।

ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ ଲିଭି ଯାଇ ଅଛି

କୃଷ୍ଣ ଚୁଡା ଆଉ ହେଉନି ସଜ

ହଠାତ୍ ବିଜୁଳୀ ରୋଷଣୀ ଜାଳିଲା

କାଳ ବୈଶାଖୀ ର ତାଣ୍ଡବ ସାଜ ।

ଧୂଳି ମାନେ ସବୁ ନାଚ଼ କରିଲେଣି

ଭୂମିରୁ ଆକାଶେ ଉଠଇ ଧୂମା

ପଥ ପ୍ରାନ୍ତ ସବୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୁଏ

ରୋଷଣୀ ଆଣିଛି ବିପଦ ସମା ।

କାଳ ବୈଶାଖୀ ଯେ ମାତିଛି ନିଶାରେ

ଭବିଷ୍ୟତ ଏଠି ପଥ ହୁଡୁଛି

ବୃକ୍ଷ ଗହଳ ର କିଚ଼ରି ମିଚିରି

ପଥ ପ୍ରାନ୍ତେ ଶାନ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ।

ଏ କାଳ ବୈଶାଖୀ ଆସିଲା ସଦର୍ପେ

ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଗଲା ଖୁସୀ ର ନୀଡ

ନିଦାରୁଣ କାଳ ବୈଶାଖୀ ପ୍ରକୋପେ

ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ସବୁ ଆଶା ର ବାଡ଼ ।

କାଳବୈଶାଖୀ ର ରଣ ହୁଙ୍କାରରେ

ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲା ସପନ ଗୀତ

ନିଦାରୁଣ ହୋଇ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖରେ

ଉଡାଇ ନେଲା ସେ ନଡାର ଛାତ ।

ଗରିବ ଆଖିର ଲୁହରେ ଭିଜିଲା

ଲଙ୍ଗଳା ଛାତର ଛୋଟ କୁଡିଆ

ବିବର୍ଣ୍ଣ ପୃଥିବୀ ଅସଜଡା କରି

କାଳ ବୈଶାଖୀର ମୁହଁ ଫେରିଲା |

ଋତୁ ଚକ୍ର ଆଜି ଆସୁନି ସମୟେ

ସୀମା ରେଖା ଉଲଂଘନ କରୁଛି

କାରଣ ହୋଇଛୁ ଆମେ ଏ ମଣିଷ

ମଣିଷ ତ ଅତ୍ୟାଚାର କରୁଛି ।

ଆମ ଅତ୍ୟାଚାରେ ପ୍ରକୃତି ରେ ଆଜି

ପ୍ରଣବର ଧ୍ବନୀ ଶୁଣା ଯାଉଛି

ଏ ରଣ ହୁଙ୍କାର ଥମାଇବା ପାଇଁ

ଶଙ୍ଖ ଧ୍ବନୀ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଛି ।

ସଚେତନ ହୁଅ ହେ ମାନବ ଜାତି

ସବୁଜ ସଂଗ୍ରାମେ ହୁଅ ହେ ବ୍ରତୀ

ଛୋଟ ପଦକ୍ଷେପେ ଏକ ଜୁଟ ହୋଇ

ପୃଥିବୀ କରିବା ତାତିରୁ ମୁକ୍ତି ।