ମାଆର ମମତା

ଜନନୀ ଜଠରୁ ଜନମିଲି ମୁହିଁ

ଡାକ ଦେଲି କୁଆଁ କୁଆଁ

ତାର ଅନ୍ତନାଡି ଭେଦ କରି ଦିନେ

ହେଲି ଏ ମାଟିରେ ଠିଆ l

ତା ଶରୀରୁ ଜନ୍ମ ହୋଇ ସିନା ମୁହିଁ

ଦେଖିଲି ଜଗତ ଆଲୋକ

ତାର ଆଶୀର୍ବାଦ ବଳେ ପରା ଏବେ

ସମାଜେ ଚିହ୍ନନ୍ତି ଲୋକ l

ମାଆର ମମତା ସେନେହ ସମ୍ପର୍କ

ଅଟଇ ଅମୂଲ ମୂଲ

ତାଠାରୁ ଦୁରେଇ ରହେଯେ ସନ୍ତାନ

କିବା ମଣିଷରେ ତୁଲ l

ସନ୍ତାନକୁ ବାଧା ଆସେ ଯେବେ ମାଆ

ଛାତିକି ପତାଇ ଦିଏ

ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହିଯାଇ ସିଏ

ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଥାଏ l

ମାଆ ଡାକ ଠାରୁ ଆପଣାର ଡାକ

ନାହିଁ କିଛି ଦୁନିଆରେ

ଯେତେ ଜନ୍ମ ନେଲେ ସୁଝି କି ପାରିବ

ମାଆ ଋଣ ସଂସାରରେ l