**ନବ ଉଦ୍ଗମ**

ବିସ୍ତାରିତ କାୟା' ଘେନି ପାଦପ,

ପୁଞ୍ଜେ ପୁଞ୍ଜେ ଥାଏ' ସ୍ଵଳ୍ପ ପଲ୍ଲବ,

ଶୈଳଜ ପଲ୍ଲବ ' ଚ୍ଛିନ୍ନ ହୁଅଇ,

ଶରୀରୁ କ୍ଷଣକେ' ନିମ୍ନେ ଲୋଟଇ,

       ନିୟତି ନିୟମ,

ପୁରୁଣା ର ଗତେ ନବ ଉଦ୍ଗମ ।

ଅଭିନବ ସେହି 'କରେ ସଞ୍ଚାର,

ନୂତନ କିଶଳ' ହୁଅଇ ଭର,

ପୁରୁଣା ଲୋଟିଛି' ଭୂମି ଉପର,

ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ସେ' ନୁହଁ ପତର,

     ସମୟ ର ଦାସ,

ସର୍ବେ ଏହି ଠାରେ ନିୟତି ବସ ।

ସବୁଜିମା ସିନା' ବଦଳେ ତାର,

ରଙ୍ଗ ଧୀରେ ପଡେ' ହଳଦି ଭର,

ପଲ୍ଲବ ର ପୃଷ୍ଠା ' ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣିମ ରଙ୍ଗ,

ଯୁବ ଥିଲା ସମେ' ସବୁଜ ରଙ୍ଗ,

     ପରିସ୍ଥିତି ମୁଖେ,

ରଙ୍ଗ ଯେ ଅଦଳ ବଦଳ ସୁଖେ ।

ସ୍ଥାଣୁ ଶାଖା ଘେନେ' ନବ ଉଲ୍ଲାସ,

ପୁନଃ ପତ୍ରେ ହୁଏ' ପୁର୍ଣ୍ଣ ସନ୍ତୋଷ,

ପୁନଃ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ 'ରଙ୍ଗ କୁସୁମ,

ଗନ୍ଧବାହ ସଙ୍ଗେ' ସେ ଛମ ଛମ,

      ଅପୂର୍ବ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ,

ଦେହେ ଲୋଟି ଅଛି, ରୂପ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ।

ସବୁଜ ସାଙ୍ଗରେ' ଲୋହିତ ସୁମ,

ବାସ ଚହଟାଏ' ନବ କୁସୁମ,

ଷଟପଦ ହୋଇ ' ଚକ୍ର ଆକାର,

ମଧୁ ସଞ୍ଚୟ ରେ 'ଭାବ ବିଭୋର

     ନା ନା ଦ୍ଵିଜ ଯେତେ,

ଗୁଣୁଗୁଣୁ ସ୍ଵନେ' ଗାନ ସଙ୍ଗତେ ।

କୋକିଳ ର ଗାନେ' କୁହୁ ର ତାନେ,

ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛାନା ' ମଧୁର ଗାନେ,

ଘଞ୍ଚ କାନନ ରେ ' ସ୍ୱର କଣ୍ଠିକା,

ପଲ୍ଲବ ର କୋଣେ' ଥାଏ ଗାୟିକା,

     ଅତିବ ସୁନ୍ଦର୍,

ପ୍ରାକୃତି ସଞ୍ଚିତ' ଏ ଉପହାର ।



ମକରନ୍ଦ ପାନ' କରିବା ପାଇଁ,

ପ୍ରଜାପତି ନା ନା' ରଙ୍ଗ ବିଛାଇ,

ପ୍ଂକ୍ଷେ ନାଲି ନୀଳ ' ରଙ୍ଗ କୁ ସିଞ୍ଚି,

ଅନନ୍ୟ ରୂପ କୁ ' ପ୍ରଦର୍ଶେ ନାଚି,

     ନୂତନତା ରୂପ,

ନୃତ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ର' ସେ ଅପରୂପ ।