ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି

ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି 

ଡାମରା କାଉଟା ଛାଡ଼େ ହୁରି

କର୍କଶିଆ କା କା ଡାକେ

କାଳି ଅନ୍ଧାର ଚିରି

ଭାଙ୍ଗିଦେବ ତୁମ ପାହାନ୍ତି ନିଜକୁ

ହୁଡ଼ା ମାରି ଦିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ।

ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି

ସକାଳ ସୁରୁଜ ନାଲିଆ ମୁରୁଜ

ଠିଆ ପଡି ଅଛି ସର୍ବାଙ୍ଗ ଶିରି

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ପରଦା ଚିରି

କଅଁଳ ଦେହଟା ଲହୁଣୀ ଗହୁଣି

ନାଲି ପଡି କି ସିଝି ଯିବ କି ଶରି ।

ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି

ଅଦିନିଆ ବର୍ଷିଲା ଭିଜେଇଲା ଆଗ ପଛ

ମଥା ବି ତିନ୍ତିଲା ଛିଙ୍କ ପରେ ଛିଙ୍କ

ଥଣ୍ଡା ନିମୋନିଆ ଧରିପାରେ ଅଙ୍ଗ

ଦୁର୍ବଳ ଦିଶିବ ତନୁ ପାତଳି କନକ ଗୋରୀ ।

ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି

ସାହି ଟୋକା ଷଣ୍ଢ ମାର୍କା ଦଳ ଦଳ

ଟାହି ଟାପରା କରନ୍ତି ସିଟି ବଜାନ୍ତି

ଦେଖି ନହୁଲି ମହୁଲି କୁଆଁରୀ କାନ୍ତି

ମାଆ-ଭଉଣୀ ଲଗେଇ ଶୋଧିଦେଇଯାଏ

ନୂଆ କ୍ରୀୟା ବିଷେଷଣ ଯୋଡି କରି ।

ରାଗ ଲାଗେ ଭାରି

ମନେ ମନେ ଭଲ ପାଉଛି ତାକୁ 

ଏକ ପାଖିଆ ମନ ଦେଇଛି ତାକୁ

କାଣିଚାଏ ସ୍ନେହ ପାପୁଲିଏ ପ୍ରେମ

ଅଜାଡି ଦିଅନ୍ତା ଉଡେଇ ନେବି ମୁଁ ପରୀ ।