ശലഭം
ശലഭം
നാവിൽ ജ്ഞാനത്തിന്റെ മധുരം ഭോജിക്കാൻ നീ ദൂരങ്ങൾ സഞ്ചരിച്ചു.
അറിവിന്റെ രുചി തേടി പരിഹാസത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ഭോജിക്കാൻ തുടങ്ങി...
ഈ രുചി ആ സമൂഹം പരിശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ നീ പിൻമാറിയില്ല.
പ്രതിരോധിക്കാൻ മാത്രം ക്ഷമ ഒരു ആയുധമായി എല്ലാം പ്രാവശ്യം ഉപയോഗിക്കുന്നു ചെറിയ ആശ്വാസത്തിനായി.
പക്ഷേ, ദുർബലത്തിന്റെ വേഷം സ്ഥിരം സ്വീകരിച്ച് അവളുടെ പൂർവികർ ഇന്ന് പ്രതികരിക്കാതെ ജീവിക്കുന്നു.
രണ്ട് പതിറ്റാണ്ടുകൾ ശരം വേഗത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചു...
കുടുംബജീവിത്തിന്റെ പുസ്തകം വായിക്കുവാൻ സൂര്യന്റെ ജ്വാലയിൽ പ്രകാശിച്ചു അവൾ പ്രതിക്ഷയോടെ പടിയറങ്ങാൻ പോകുന്നു...
ഇതു പോലെ ഒരു പുസ്തകം വായിക്കുവാൻ പ്രതിക്ഷയോടെ പ്രവേശിച്ച് ശലഭം ദുർഗന്ധമായി ജീവിക്കുന്നു.
ഒരു പ്രാവശ്യം ആ ശലഭത്തിന്റെ രൂപം കാണുവാൻ വിശ്രമിച്ചു.
പരസ്പരം സങ്കടമാരിയായി വർഷിച്ചു..., പക്ഷേ അവൾ യാത്രയായി
പുത്തൻ യുഗം ആരംഭിച്ചു , സൂര്യന്റെ പ്രകാശം നിരവധിയായി പോകുന്നു... ഒരു ആചാരം .
ഇടുങ്ങിയ മുറിയിൽ ശ്വാസം താളം തെറ്റിയ ഒരു പ്രാണൻ,
ചിറകുകൾ ദ്രവിച്ചും തേൻ രുചിക്കാതെ ചുരുങ്ങിയ ശരീരമായി വർഷങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നു ആ ശലഭം
കചവടത്തിൽ ലാഭം സൃഷ്ടിക്കാൻ അവളെ ഒരു നൂലിൽ നിക്ഷേപിച്ചു ആ പുന്തോടത്തിലെ മുതലാളി.
ആ ശലഭത്തിന്റെ മൂല്യങ്ങൾ വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ അവൻ തേൻ നൽകി.
ആ കാപട്യം അവൾ അറിഞ്ഞില്ല...
അവസാനത്തെ മൂല്യവും ലഭിക്കാൻ അവൻ പ്രതിക്ഷയോടെ വീക്ഷിച്ചു.
നരഗത്തിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു,
ആ ശലഭത്തെ അന്വേഷിച്ചു, കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല.
പക്ഷേ അയാളുടെ ലക്ഷ്യം നിറവേറി...
എന്നാൽ ആ ശലഭത്തെ അന്വേഷിച്ചില്ല...
ആ ശലഭത്തെ അന്വേഷിക്കാൻ പൂർവികർ വന്നു...
അവസാനം ആ വാചകങ്ങൾ മാത്രം ലഭിച്ചു
ഈ മൂല്യമുള്ള ഹൃദയം നൽകി ഞാൻ പോകുന്നു,
ആ വർഗ്ഗം വീണ്ടും ദുർബലമാകുന്നു...