വിലാപചക്രം

ഇരുട്ടിനെ ഭയമില്ലിന്നെനിക്ക്

തെളിനീരുതേവിക്കുടിച്ചിട്ടില്ല ഞാൻ

അന്തിമയങ്ങയോരിടവഴി നീളേ

ചലിക്കുന്നുണ്ടു ഞാനൊരു യന്ത്രത്തെപ്പോലെ

മൊഴിഞ്ഞിട്ടില്ലൊരു വാക്കുപോലും

ചോദിച്ചതുമില്ലാരുമെൻ നൊമ്പരം

രാവതിപുൽകുമ്പോളോടിപ്പിടഞ്ഞക്കരേക്കാ

വഞ്ചിക്കായ്,സൂര്യനുറങ്ങിയാ-

ന്നിലവെട്ടമെത്തുമ്പോളിക്കരേക്ക്;

കണ്ടിട്ടീല ഞാനെന്നെ,എന്നിലെ

എന്നെയറിഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലും അണയുന്നൊരാ

തിരി , ഒരുതിരിവെട്ടമാകുന്നുണ്ടെൻ

കുടിലിനെങ്കിൽ ഞാനോ ഇന്നേറെ

ദൂരെയായ് മായുന്നൊരശ്രുവായ്

 കൊഴിയുന്നൊരിലയായ്

 വിടചൊല്ലുവാൻ നിൽപ്പൂ!

അണയുന്നൊരാ ദീപവും കൊഴിയുന്നൊ-

രായിലയ്ക്കും പറയുവാനുള്ളത് 

തെന്നലിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നൊരാ 

നോവുകൾ മാത്രം….