शहर आणि कविता
शहर आणि कविता
एक कविता असते
आणि
एक शहर असतं
शहराला दिसत नाही काहीही
दिसत नाही, ऐकू येत नाही
जाणवत नाही वा नाही घेता येत
वास शहराला .. कशाचाच !
कविता
शहराच्या खिजगणतीलाही नाही ..
दिपवून टाकणारा झगझगाट
कर्कश्य किंवा दबलेले सततचे आवाज
दुर्गंधी किंवा कॉंक्रीटचं आणि
डांबराचं अंगावर चढलेलं सोरायसिस ..
या कशानेही शहर बधत नाही
वाढत राहाते ..
हे शहर वाढेल तितकी कविता खुंटणार आहे ..
कवितेला सर्वकाही दिसतं जाणवतं
खुपतं टुभतं सलतं ..
कारण जाणिवांनी - जाणिवांमधून कविता येते
ती सगळं पाहू शकते, ऐकू शकते
जाणिवांत साठवत असते
श्वासांत वेचत बसते
म्हणूनच कविता अपंग ठरते ..
या अनिर्बंध, अमर्याद वाढत जाणार्या
प्रबळ शहरापुढे !