गावाकडची माणसं
गावाकडची माणसं
गावाकडची माणसं
असतात साधी भोळी
माणुसकीची नेहमी
मुखात त्यांच्या चारोळी
रामकृष्ण हरी माऊलीने
होते सुरू दिवसाची सुरुवात
मान सन्मान होत असतो
वडीलधाऱ्यांचा घरात
चहा असतो कोरा
पण त्यात माया असते
शेतात राब राबतात
काळी माय हिरवीगार हसते
गे मायभू ला जपत असतात
म्हणतात तिला काळी आई
बीज अंकुरे तिच्या कुशीत
तिच्यासाठी सारे काही
उभ्या जगाचा पोशिंदा
असे शेतकरी राजा
करी मेहनत रात्रंदिवस
करी सुखी तोच प्रजा
सगळ्या विषयी प्रेम
प्राणी मात्रास लावी जीव
सर्जा राजा सोबतीला
मालकाची येते कीव
सोबत कारभारनीची
बरोबरीने करी काम
गावाकडची माणसं
कष्ट करून येई घाम
लेकरा बाळाची पाटी
चाकरी करून चाले घर
कष्ट करून मिळते
त्यांना प्रेमाची भाकर
येई दमून भागून
लागे झोप ती शांत
शेतकरी जगाचा पोशिंदा
कधी होतो चिंताक्रांत
अशी गावाकडची माणसं
माणुसकी ठेवून वागतात
कष्ट करून खातात
एकोप्याने ती राहतात
नाही कधी हेवादावा
स्वकष्टची भाकर खाते
अशी माय माऊली
दिवसभर संगतीने राबते
गावाकडची माणसं
अशी सहनशील फार
कष्ट कितीही जीवनात
नाही मानत कधी हार