ଜେଜେ ତୁମେ ଫେର ଆଉଥରେ

ଆଉଥରେ ଜେଜେ ଆସନ୍ତକି ତୁମେ

ଏଇ ପୃଥିବୀକୁ ଫେରି,

ମନେ ପଡ଼ ତୁମେ ସବୁ ସମୟରେ

କେଣେ ଗଲ ପର କରି ।

କହିବାକୁ ଥିଲା କେତେ କଥା ମୋର

ସବୁ ରହିଗଲା ଅଧା,

ଜାଣିବାକୁ ଥିଲା କେତେ କଥା ଜେଜେ

ସମୟ ତ ଦେଲା ବାଧା ।

ମନେ ପଡେ ମୋର ଆମ୍ବଗଛ ଡାଳେ

ମୋ ଲାଗି ବାନ୍ଧିଛ ଡୋଳି,

ମିଠା ମିଠା ପୁଣି ପାଚିଲା ଆମ୍ବକୁ

ଦେଉଥିଲ ତୁମେ ତୋଳି ।

ତଳେ ପଡ଼ି କାଳେ ଫାଟିଯିବ ବୋଲି

ଜାଲ ବାନ୍ଧି ତୋଳୁ ଥିଲ,

ଗଡ଼ିଆରେ ପଡ଼ି ଭାସିଯିବ ବୋଲି 

କେତେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଥିଲ ।

ତୁମେ ଗଲା ପରେ ପାଟିରେ ବାଜିନି

 ସୁଆଦିଆ ଜାମୁ ଫଳ,

ମାଙ୍କଡ଼ ଦାଉରୁ ଜଗି ବସୁଥିଲ

 କେତେ କେତେ ଖରାବେଳ ।

ମହୁମାଛି ତାର ବସା ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା

ଜେଜେ ତୁମେ ଗଲାପରେ,

ଚକୁଳି ସାଥିରେ କିଏ ଦବ ଆଉ

ମହୁ ଟିକେ ଥାଳିଆରେ ।

ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀ ଦିନ ଫୁଲକୋବି ଆଳୁ

ପଲଉ କରି ଖୁଆଅ,

ଡାଲି ପୁରୀ ସାଥେ ଆଳୁକସା ପୁଣି

ସିଙ୍ଗଡ଼ା ଯେ କରୁଥାଅ ।

ତୁମରେ ସେ ହାତେ ଥିଲା କେଉଁ ଯାଦୁ

ସୁସ୍ଵାଦୁ ବ୍ୟଞ୍ଜନ କର,

ଯେତେ ଖାଇଲେବି ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବାର ବାର ।

ପାଉ ନାହିଁ ଜେଜେ ସେ ଭଲପାଇବା

ସେଭଳି ଆପଣା ପଣ,

ଦୂରରେ ଥିଲେ ବି ଏଇ ମନକଥା

ତୁମେ ପରା ଜେଜେ ଜାଣ ।

ତୁମ ଦୁନିଆରୁ ଛୁଟି ନେଇ କେବେ

ଆସ କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ,

ଦେଖିଯାଅ ତୁମ ଅନୁପସ୍ଥିତି ରେ

କେମିତି ରହିଛି ମୁହିଁ ।