ଦୁଃଖର ତାଡ଼ନା

କାଗଜ କାନ୍ଦିବ ଯଦି ଦୁଖ ମୋର ଶୁଣି

କାହାପରେ ଲେଖିବି ମୁଁ ମୋ ଅଧା କାହାଣୀ |

ଭିଜା ଭିଜା ଆଖି ମୋର ଅସୁମାରୀ କୋହ,

ଦୁଃଖ ଦେଇଥିବା ସବୁ ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ମୁହଁ ।

ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ ଛାତି ତଳେ ଥାଇ 

ବହି ଚାଲେ ସିରା ପୁଣି ଧମନୀ ଭେଦାଇ ।

ଦ୍ବନ୍ଦ କରେ ଆତ୍ମା ପୁଣି ହୃଦୟ ସାଥିରେ

ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରେ ଅତି ବିକଳରେ ।

ନିଶୃତ ହେବାକୁ ଚାହେଁ ଗଳା ମଧ୍ୟ ଦେଇ

ରାତି ରାତି କେତେ ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର କରଇ |

ସତଯଦି କହି ଦିଏ କେବେ ମୁଁ କ୍ରୋଧରେ

ସମ୍ପର୍କ ମୋ ଛିଡ଼ିଯାଏ ଅତି ସହଜରେ ।

ଗୁନ୍ଥି ଅଛି ବିହି ଯାକୁ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ଡ଼ୋରିରେ

ଛିଡ଼ାଇବି ଜାଣି ଜାଣି କିବା ସ୍ୱହସ୍ତରେ l

ମୁଖା ତଳେ ଲୁଚୁପଛେ ପ୍ରକୃତ ଚ଼େହେରା,

ଉପରକୁ ଦେଉଥାନ୍ତି ସଭିଏଁ ସାହାରା ।

ମିଛ ପଛେ ହେଉ ସ୍ନେହ କିଞ୍ଚିତେ ମିଳୁଛି

ଜୀବନଟା ଜୀଇଁବାକୁ ସାହାରା ଦେଉଛି |

ଦୁଃଖଭାରେ ଫାଟୁ ପଛେ ଛାତିର କଲିଜା

ସତ୍ୟ କହି ସହିବିନି ଅନାଥର ସଜ୍ଜା |

ବ୍ୟାକୁଳ ମୋ ଆଖି ଲୁହ ନିଶି ପ୍ରତିକ୍ଷାରେ

ବହିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ତାର ରାତ୍ରୀର ଅନ୍ଧାରେ ।

ଦେଖା ଦେଲେ ଦିବସେ କେ ଭାବିବ ଦୁର୍ବଳ

ଭାଙ୍ଗିଯିବ ସଞ୍ଚିତ ମୋ ସବୁ ମନୋବଳ I

ଆଉ କହିବିନି ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାର କଥା

ମୋ ଲାଗି ମୁଁ ଦେବି ନାହିଁ ଆନମନେ ବ୍ୟଥା ।

ଗୁପ୍ତ କବରରେ ଦେବି ସମାଧି ତାହାକୁ

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେବି ହସ ହୋଇ ଝରିବାକୁ l