ମଣିଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଲୁହ ଝରି ଗଲେ ଦୁନିଆଁ ହସେ

ଲହୁ ଝରି ଗଲେ ଆଇଁଷା ବାସେ

ଛାତି ତଳେ କୋହ ଦିଏ ଦରଜ

    ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ଘର ଘର କହି ଘରଣୀ ଆଣେ

ଗେଲ ବିକି ତେଲ ପସରା କିଣେ

ଝାଳ ବୋହି ଯାଏ ସକାଳୁ ସଂଜ

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ବାପ ହେଇ ତାପ ତପରେ ମାଗେ

ଦରଦୀ ଦେଖାଇ ଦାରିଦ୍ର ଭୋଗେ

ସାତ ସିଆଁ ପିନ୍ଧି ଲୁଚାଏ ଲାଜ

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ପାଣି କରି ରକ୍ତ ପଇସା ଛାଣେ

ଦୁଃଖ ଛାଇ ତଳେ ସୁଖଦ ମଣେ

ଯୁଆନୀ ଝିଅ ତ ଜାଳେ ମଗଜ

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ପୁଅ ବାହା କରି ବୋହୂଟେ ଆଣେ

କରଜ କରିକି ଦରଜ କିଣେ

ଅଜାଗା ଘା' କୁ ଦେଖେ ନିର୍ଲଜ୍ଜ 

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ପିତୃ-ମାତୃ ସେବା ପରମ ତପ

ଅଣ୍ଟି ଖୋଲି ଯାଏ ଧନ ଅଳପ

ପିତୃ କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ରେ ଅଣ୍ଟେନି ପେଜ

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ଖାଲି ହାତ ଭାର୍ଯ୍ୟା ଗଭାରେ ମାରେ

ବାପ ଥାଇ ପୁଅ ସଭାରେ ହାରେ

ହସି ଦିଏ ହାରି ସାଜି ନିର୍ଲଜ୍ଜ 

    ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ନିତି ମରି ବଞ୍ଚେ ନୁଖୁଲା ହସି

ନାତି ସାଥେ ଖେଳି ଭୁଞ୍ଜଇ ବାସି

ଜାଳିବାକୁ ବତୀ ଖୁଆଏ ସଜ

    ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।

ଭାସି ଯାଇ ମିଛେ ଭସାଣି କରେ

ମଶାଣି ରେ ଯାଇ ମଶିଣା ପାରେ

ପାହାନ୍ତି ସପନେ ସଜାଡ଼େ ଶେଯ

     ପୁରୁଷ ଜୀବନ ନୁହେଁ ସହଜ

ଆଜୀବନ ବୋହେ ଚିନ୍ତାର ବୋଝ ।