ସେଦିନ ପ୍ରେମ ଭୁଲିବି କେମିତି

ବସନ୍ତର ଆଗମନରେ ପାହାନ୍ତିଆ ସକାଳରେ

ଦେଖା ହୋଇଥିଲା ତୁମ ସହ ମୋର

ସବୁ ବନ୍ଧ ବାଡ ଭୁଲି ମୁଁ ଓ ତୁମେ ପ୍ରେମରେ

ଦୁହିଁଙ୍କର ହୋଇଥିଲେ ଅତି ଆପଣାର ।

ସେଦିନ ତୁମ ସହ ମୋର ସୁନ୍ଦର ପାର୍କରେ

ହୋଇଥିଲା ଦେଖା ଅତି ନିଆରା ଢଙ୍ଗରେ

ଦେଖାଦେଖି ହୋଇ ଡେଇଁଥିଲେ ପ୍ରେମ ପାଚେରୀ

ଆଉ ବାନ୍ଧି ହେଲେ ପ୍ରେମର ଶକ୍ତ ରଜ୍ଜୁରେ ॥

ଚକୋଲେଟ କି ଫୁଲ ପାଇଁ ନ ଥିଲା ଲୋଭ

ଥିଲା ଖାଲି ଯାହା ଆନ୍ତରିକତା ଓ ପ୍ରେମ

ଆଜି ସେ ସବୁ ଉହ୍ୟ ହୋଇଗଲାଣି ପ୍ରାୟ

ସବୁଆଡେ ଦିଶେ ଅନ୍ଧକାରମୟ ଓ ଭ୍ରମ ॥

ତୁମେ ସେଦିନ ବି ଅତି ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଥିଲ

ଆଉ ତୁମ ଭିତରେ ଥିଲା ମାନବିକତା

ହେଲେ ଆଜି ମୁଁ ଅନ୍ବେଷଣ କଲେ ବି

ପାଉନାହିଁ ସେ ସବୁ ହଜୁଛି ତା ପତ୍ତା ॥

ପୁଣି ଥରେ ଫେରିଆସ ବନ୍ଧୁ

ହେବା ଆମେ ଏକାଠି ଏଇଠି

ପୁଣି ଥରେ ଫେରାଅ ସେ ସବୁ ସ୍ମୃତି

ଭୁଲିପାରୁନି ମୁଁ ରଖିଛି ଗୋଟି ଗୋଟି ॥

ତୁମ ହାତରେ ଥିବ ବରଣମାଳା

ମୋ ହାତରେ ଥିବ ମଙ୍ଗଳସୁତ୍ର

ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପିନ୍ଧାଇଦେବା

ନୂତନ ସଂପର୍କ ଗଢି ତୋଳିବା ।

ତୁମେ ମୋତେ ଦେଖୁଥିବ ଲୁଚିଛପି

ଆଉ ମୁଁ ତୁମକୁ ଝୁରୁଥିବି

ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ଯତରେ ରହିବାକୁ ସୁଖେ

ତୁମ ପାଇଁ ବିଭୂଙ୍କୁ ବର ମାଗୁଥିବି ॥

ତୁମେ ବଦଳିଗଲେ ମୁଁ ଅବାଟୁଆ ହେବି

ତୁମେ ପାଶେ ଆସିଲେ ପୁଣି ପୂର୍ବଭଳି

ଗୋଟିଏ ବି ମୂହୁର୍ତ୍ତ ରହିପାରେନା ସାଥୀ

ଫେରିଆସ କରିବିନି କେବେ ଜମା କଳି ॥

(ମୁଁ ଏ କବିତାଟି ଦୁଇଟି ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳର ଆତ୍ମ କଥାକୁ ନେଇ ଲେଖିଛି । ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ ହେଲେ ହଠାତ ତାଙ୍କ ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖା ଟାଣି ହୋଇଗଲା। )