ବିଶ୍ଳେଷଣ

ଅବୁଝା ରାତି ଅମାନିଆଁ ପ୍ରୀତି

ଅବୋଲକରା ମନ ଅସରା ସପନ

କେହି କିଛି ବୁଝନ୍ତିନି

ସବୁ ବାରଣ ପରେ ବି

ଧସେଇ ପଶନ୍ତି

ଅଲୋଡ଼ା ଏ ଜୀବନେ

ଅଳ୍ପାୟୁ ଏ ଜୀବନେ ।

ଅନେକ କହିବାର କଥା

କହି ହୁଏ ନାହିଁ ଏମାନଙ୍କ ପାଖରେ,

ଦୁଷ୍ଟ ପିଲାଟି ପରି

ଏମାନେ କିଛି ବୁଝନ୍ତିନି

କିଛି ଶୁଣନ୍ତି କିଛି ଦେଖନ୍ତିନି ।

ବରଂ ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ

ବଢ଼ିଯାଏ, ବୟସର ତାଡ଼ନା

ବୁକୁ ତଳ ବେଦନା

କ୍ଷଣିକ ସୁଖର ସେ ରେଶମୀ ବିଛଣା

ଭୁଲି ଯାଏ ମୋ ଘର ଠିକଣା ।