கடைசி கடிதம்✍️

 சிறுவயதில் இருந்தே மாலு அவனை நேசித்தாள். அவர்கள் ஒன்றாக வளர்ந்தார்கள், ஒரே பள்ளிக்குச் சென்றனர், பொழுதுபோக்குகளையும் கனவுகளையும் பகிர்ந்து கொண்டனர்.

  ஹரிஷ் அவளுடைய சிறந்த நண்பன், அவளுடைய நம்பிக்கைக்குரியவன், அவளுடைய ஆத்ம நண்பன். 

  ஆனால் அவள் அவளை அப்படி பார்த்ததில்லை. ஹரிஷ் அவளை ஒரு தோழியாக மட்டுமே பார்த்தார், அதற்கு மேல் எதுவும் இல்லை.

""ஹரிஷ் மற்ற பெண்களுடன் பழகுவதையும், அவர்களுடன் செல்வதையும், ஆறுதலுக்காக தன்னிடம் வருவதையும் அவள் கவனிக்க ஆரம்பித்தாள்... 

 அவனுடைய புகார்கள், அவனது நம்பிக்கைகள், அவனது பயம் ஆகியவற்றைக் கேட்டாள்.மாலு அவனுக்கு ஆலோசனை, ஊக்கம், ஆதரவு கொடுத்தாள். 

 

 ""எதுவாக இருந்தாலும் அவள் அவனுக்காக எப்போதும் இருந்தாள்.  

 

""ஆனால் அவள் அவனிடம் எவ்வளவு அக்கறை காட்டுகிறாள், அவன் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்று அவள் எவ்வளவு விரும்புகிறாள் என்பதை அவன் கவனிக்கவே இல்லை.

 "தங்கள் நட்பைக் கெடுத்துவிடுமோ என்ற பயம், நிராகரிக்கப்படுமோ என்ற பயம், அவள் எப்படி உணர்கிறாள் என்று ஹரீஷிடம் சொல்லவே இல்லை. "

 ""அவள் தன் உணர்வுகளை மறைத்து, இதயத்தில் ஆழப் புதைத்தாள்.  

 

""ஒரு நாள் அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் எவ்வளவு பொருத்தமான வர்கள் என்பதை அவன் உணர்ந்து கொள்வான் என்று அவள் நம்பினாள், 

""அவள் மீது கொண்டிருந்த அதே அன்புடன் அவன் அவளைப் பார்ப்பான் என்று...

 "ஆனால் அந்த நாள் வரவே இல்லை."

 ஹரீஷ் வேறொருவரை சந்தித்தார், ஸ்னேஹா அவளிடம் சிரிக்க சிரிக்க பேசுவதும் தனது கடந்த கால பிரச்சனைகளை மறந்து, எதிர்காலத்தை எதிர்நோக்க வைத்தவர். ஹரீஷை சந்தோஷப்படுத்திய ஒருவராக ஸ்னேஹாவை

 நினைக்க ஆரம்பிக்கவும்

 அவளும் அவனுக்காக மகிழ்ச்சியாக இருந்தாள்,.. அல்லது குறைந்தபட்சம் அவள் இருக்க முயற்சித்தாள். "" 

 

"ஹரீஷ் தனது காதலியைப் பற்றி மாலுவிடம் சொன்னபோதும்,,,அவர்கள் ஒன்றாக இருக்கும் புகை படங்களைக் காட்டும்போது, ஹரீஷ் அவளை தான் திருமணம் செய்ய போவதாகவும் அவளைத் திருமணத்திற்கு அழைத்தபோது அவள் உற்சாகமாக நடித்தாள்.

 அவள் மனம் உடைந்தாலும் புன்னகைத்து வாழ்த்தினாள்.

 ""அவனுக்கு ஒரு கடிதம் எழுத முடிவெடுத்தாள், இவ்வளவு நாள் தான் உள்ளே வைத்திருந்த அனைத்தையும் வெளிப்படுத்தும் கடிதம். ""அவள் அவனை எவ்வளவு நேசிக்கிறாள், அவன் அவளை எவ்வளவு நேசிக்க வேண்டும் என்றும் அவள் விரும்புகிறாள் என்று ஒரு கடிதம். விடைபெறும் கடிதம்.

"" அவள் கண்களில் கண்ணீருடன் கடிதம் எழுதினாள், காகிதத்தில் தன் உள்ளத்தை ஊற்றினாள். அவள் அதை ஒரு உறையில் அடைத்து அவனிடம் கொடுக்க அதைத் தன் மேசை டிராயரில் வைத்து அவனிடம் கொடுக்க சரியான தருணத்திற்காக காத்திருந்தாள்.

 ஆனால் அந்த தருணம் வரவே இல்லை.

 ஹரீஷ் ஸ்னேஹா தேனிலவுக்கு செல்லும் வழியில் கார் விபத்தில் ஹரீஷ் மரணமடைந்தார். அவர் தனது மனைவி, குடும்பம், நண்பர்களை விட்டுவிட்டு நிரந்தரமாகப் போய்விட்டார். மாலுவையும் விட்டுவிட்டு.

 ""அவன் இனி இந்த உலகத்தில் இல்லை என்பதை நம்பமுடியாமல் அந்தச் செய்தியால் அவள் நொந்து போனாள்.

 

 அவள் நாட்கள், வாரங்கள், மாதங்கள் என அழுதாள். அவளின் ஒரு பகுதி அவனுடன் இறந்தது போல் உணர்ந்தாள்.

 அவள் மேசை டிராயரில் இருந்த கடிதம், அவன் படிக்காத கடிதம் நினைவுக்கு வந்தது. இப்போது பயனில்லாமல் போன கடிதம்.

 அவள் அதை எடுத்து திறந்தாள். திரும்பக் கிடைக்காத காதலின் வலியை மீண்டும் உணர்ந்தாள்.  

 

""ஹரீஷின் வார்த்தைகளைக் கேட்க வேண்டும், அவள் கண்ணீரைப் பார்க்க வேண்டும், அவள் இதயத்தை உணர வேண்டும் என்று அவள் விரும்பினாள்.

 ஆனால் மாலுவால் முடியவில்லை.

 அவள் கடிதத்தை நெருப்பிலிட்டு எரித்தாள், தீப்பிழம்புகள் அதை உள்வாங்கி எரிவதை பார்த்தாள். அவள் விட்டுச் சென்ற அவனின் கடைசித் நினைவுகளையும் சேர்த்து விடுவித்தாள்.

 அவள் அவனை அவளிடமிருந்து விடுவித்தாள்.

 

 முற்றும்✍️